Melanie in Mexico (mét Joost en Tiger)
Midden februari stapte ik op het vliegtuig om twaalf uur later in het land van mijn lievelingseten, Mexico, te landen voor het WGC Mexico Championship.
Voor mijn vertrek had ik mijn omgeving wat tips gevraagd: waar moest ik heen in Mexico-City en omgeving, wat moest ik zeker bezoeken? Via de twee broers van Joost, die jaren geleden een tijdje in Mexico-City woonden en studeerden en daar veel Mexicaanse vrienden aan over hielden, kwam ik in contact met María, die mij de beste plekjes van de stad kon laten zien. Op maandagochtend kwam María mij in het hotel ophalen voor een bezoek aan de beroemdste tempelstad van Mexico, Teotihuacán.
Tijdens de 65,5 meter klim naar boven op de Tempel de Zon werd mij verteld dat zij denken, want alles is tot op de dag vandaag een mysterie, dat deze stad gebouwd is tussen 500 v Chr. – 750 na Chr. En dat de weg tussen de piramiden gebruikt werd om de doden naar het offeraltaar te brengen.
Smaakexplosie
Na afloop van ons bezoek aan Teotihuacán reden we in anderhalf uur terug naar Mexico-City voor een wandeling door de binnenstad. María liet mij daar de leukste lokale spots zien. Midden in de stad liepen wij een oud, klein gebouwtje binnen. Tussen alle winkels op de binnenplaats zat een super cute lokaal restaurantje. Een oud vrouwtje was daar deeg aan het kneden voor de tortilla’s en quesadilla’s. Niemand sprak er Engels, dus ik liet mij verrassen. Een verrassing was het zeker – een smaakexplosie! Ik heb nog nooit zulk lekker Mexicaans eten geproefd.
Met de meiden
Een dag later arriveerden de andere meiden die met hun partner mee naar Mexico waren gereisd. Omdat we niet zoveel tijd hadden, zijn we met z’n allen – María ook – de stad in gegaan: we namen plaats bovenin de Hop-On-Hop-Off -bus. Telkens moeten bukken voor laaghangende takken en elektriciteitsdraden – daar hebben we erg om moeten lachen. Na een urenlange wandeling door de stad en honderden foto’s verder bracht María ons naar een restaurant met uitzicht over een plein grenzend aan een supermooie kathedraal en paleis. Daar dronken wij tequila en aten wij verschillende heerlijke Mexicaanse hapjes. Het was echt een gezellige meidendag.
Het toernooi begon!
Na al die indrukken van Mexico-City was het nu tijd waarvoor ik daar naartoe was gevlogen, het toernooi zelf. Op en rondom de baan was het de hele week een gekkenhuis: Tiger Woods was er, en dat merkte ik overal.
Golffans deden alles om Tiger te volgen of een glimp van hem op te vangen. Zaterdag speelde Joost in de flight voor Tiger. Ik heb drukke toernooien meegemaakt waar ik een plekje moest vinden, maar ik heb het nog nooit zó druk gezien. Mensen renden vooruit om maar iets te kunnen zien van de grootste golfer ooit. Overal maar ook overal stond het rijen dik. Samen met een Nederlandse golffan, die helemaal naar Mexico was gevlogen om Joost te zien, heb ik me tussen de mensen door moeten wurmen om de slagen van Joost te kunnen volgen. Voor Joost zelf was het, begrijpelijk, soms erg lastig om zich te concentreren in de buurt van al die rennende en gillende mensen. Bepaalde momenten heb ik zelf als marshall gespeeld om mensen stil of rustig te houden.
Ik heb Tiger wel eerder op toernooien gezien, maar deze week was het next level. Vrouwen maar ook mannen gilden wanneer ze hem zagen. Mensen bleven hem naroepen: I love you! I’m your biggest fan! Marry me! Het verbaasde mij elke keer weer wat voor teksten ik hoorde. Wat Tiger nog altijd losmaakt in de golfwereld – ik vind echt het indrukwekkend.
