Het goede nieuws is dat het me eindelijk gelukt is om naar de golfbaan te gaan. Het begon ermee dat mijn vriend me kwam ophalen voor een verrassingsweekend. Omdat hij een goede smaak heeft (hij is immers niet voor niets met mij) en ook nog in een cabrio rijdt, liet ik me met liefde vervoeren.
Na een voorspoedige reis kwamen we aan in een golfhotel in België, Naxhelet. Wat heb ik genoten van de golfbaan! Onze kamer keek precies uit op de afslagplaats van de negende hole. Terwijl daar nietsvermoedend mensen enorm hun best stonden te doen op een briljante afslag, zag ik vanuit mijn bed hoe veel ballen links het water en rechts de rough in gingen.
Het smaakte zeker naar meer. Het hele weekend keek ik ter lering en vermaak naar de filmpjes van Marloes (duimpje omhoog!) en toen was het tijd voor het echte werk. Het inslaan op de driving rangeging fantastisch en ontlokte mijn vriend zelfs de woorden: ‘je hebt talent’. Van schrik sloeg ik een paar afzwaaiers. De eerste holeging inderdaad geweldig, 2 boven par. In gedachten stuurde ik een foto van de fantastische scores die ik zou halen naar Marloes.
Helaas is het zover niet gekomen. De wetenschap staat nog steeds voor een raadsel, we weten niet waarom, maar daarna werd het disaster. Ik stond al snel weer met mijn beide Ecco golfschoenen op de grond. In golfhumor: ik had vandaag 1 onder alles: 1 onder de boom, 1 onder water en 1 onder de struik.
Er zijn van die vragen die mij al jaren achtervolgen:
? waarom gaat mijn elektrische tandenborstel stuk als ik net nieuwe borsteltjes heb gekocht?
? waarom heb ik om vier uur ’s middags geen zin in Cup-a-soup maar wel in chardonnay?
? waarom belt mijn moeder altijd net als ik onder de douche stap?
? waarom rijdt er juist een busje met hitsige Poolse werklui naast mij als ik een banaan eet?
? waar is mijn ijzeren golfclub nummer 9 gebleven?
En dan dus de moeder aller vragen: waarom sla ik zo goed op de driving range en zo waardeloos door de baan?? De deskundigen spreken over de valkuil van het inslaan, emotionele intensiteitsverschillen en het belang van routine. Ik ga eraan werken, ik beloof het plechtig.
Gelukkig bleek dat de 19e hole nog steeds prima gaat. Sommige dingen verleer je dan weer niet.
