Hou je ballen warm.
Net als de rest van Nederland ben ik behoorlijk in mijn Olympische nopjes. Wat heb ik genoten van al die enthousiaste en fitte mensen in strakke pakjes die de ene na de andere medaille binnensleepten. Nog meer dan anders wilde ik jong, slank en sportief zijn. Bedacht ik met een glas Chardonnay op de bank. Overigens beschikte ik wel over voldoende realiteitszin om te beseffen dat het wellicht iets te hoog gegrepen was om nog te beginnen met curling, bobsleeën of skischansspringen.
Parallel aan het aantal medailles in Zuid-Korea bleek helaas dat mijn lichaamsgewicht tot astronomische hoogte was gestegen. De welhaast olympische gedachte dat ik mijn gewicht in goud waard was, bood me geen troost. Een record de verkeerde kant op. Deze issue hadden we niet behandeld in de vierdaagse cursus Omgaan met het lot. Misschien kwam dit nog aan bod in de vervolgcursus Omgaan met teleurstellingen.
Goeroe Ted!
Maar daar kon ik niet op wachten, ik wilde immers in het voorjaar slank en strak de baan op om mijn zieltogende golfcarrière nieuw leven in te blazen. Dus meldde ik me aan bij een no-nonsense familiesportschool. Toen de crosstrainer bij het programmeren vroeg naar mijn gewicht zei trainer Ted: ‘gewicht interesseert me niet’. Vervolgens drukte hij resoluut op enter. De hemel ging open en ik hoorde engelen zingen. Ted wordt mijn goeroe. Onder zijn bezielende leiding zal ik de hele dag het mantra ‘gewicht interesseert me niet’ zingen terwijl ik kruidenthee drink en mediteer. Dit alles op de crosstrainer natuurlijk.
Moed en warme ballen.
Na mijn bezoek aan de sportschool lag ik uitgeput op de bank te lezen. Het boek ging over leven in het nu. Bijna als een voice-over sprak de schrijver mij toe: Maya, je hoeft niet strak en slank te zijn om te gaan golfen, het is prachtig winterweer, kom van die bank af en gaan met die banaan! Daar zat dan ook wel weer wat in. Je moet je ijzers smeden als het heet is. Ik raapte mijn gekleurde ballen, golflaarzen, dunne winterhandschoenen, thermoskan en moed bij elkaar en stopte twee ballen in mijn zak.
Moed en warme ballen, daarmee zou ik een eind komen. Dat is natuurlijk de ultieme Olympische gedachte.
