Handicap 50!
Deze zomer is het zover, ik ga The Big Five zien. En dan heb ik het níet over de vijf grote dieren in het Kruger park. Neen. Voor deze ‘Grote Vijf’ hoef ik de deur niet uit. Hij komt namelijk naar me toe deze zomer. Onvermijdelijk en meedogenloos.
Het cijfer vier in mijn leeftijd verandert in een vijf. Ja mensen ik word Vijftig. Vijftig is de vreselijkste mijlpaal in een mensenleven. Of beter, de moeder aller vreselijkste mijlpalen in een mensenleven.
Horror-opblaaspop
Ik denk nog weleens terug aan die geforceerde ‘verrassings-feestjes’ voor de jarigen. Het complot waar 125 man in bleek te zitten. Die tientallen mensen die ik nooit eerder gezien had en die mij dan ongemakkelijk feliciteerden met de Abraham of de Sarah. Die horror-opblaaspop in de tuin, die overigens meer op een hoogbejaarde hangoudere leek dan op de hoofdrolspeler… en dan natuurlijk die onvermijdelijke verkeersborden. Overal die schijt-lollige verkeersborden met 50 erop gestift. Dat slaat ècht nergens op. Nou ja, er staat vijftig op, maar het betekent feitelijk dat méér dan vijftig niet is toegestaan. Wat een onzin. Maar goed, ondertussen zit ik zelf opgescheept met die verkeersbord-leeftijd.
Nu besef ik pas dat ik een halve eeuw leef. Grote vragen stormen met orkaankracht door mijn hoofd. Heb ik genoeg geleefd? Ben ik gelukkig? Moet ik niet nog even snel een bucket-list maken? Wil ik nog een marathon lopen, Japans leren of backpackend door Peru met m’n yogaleraar? Nee, niks van dat alles. Dat laat ik lekker aan anderen over. Bovendien heb ik geen yogaleraar. Voor veel Mid-Century-mannen is ‘vijftig’ de reden om toch nog één keer die motor te kopen…, om het roer voor het láátst drastisch om te gooien en met je 30 jaar jongere vriendin een Biodanza-Camping in de Dordogne te gaan beginnen. Nee, bedankt. Niet voor mij.
70 is 50
Laat mij maar lekker vijftig worden. Ik zie er niet tegenop. Heus niet. Of toch wel? Ik twijfel wel een beetje. Toen ik veertig werd was dát het nieuwe dertig en nu ik vijftig word ben ik in tien jaar tijd ineens twintig jaar ouder geworden, want vijftig is vijftig en niets anders. Dat is nog niet uitgevonden. Deze week las ik ergens dat zeventig het nieuwe vijftig is. Niet te geloven toch, ben ik ineens even oud als m’n schoonmoeder… dat is niet eerlijk, ik wil ook een andere leeftijd voor mijn nieuwe leeftijd.
40 is 30, of liever 50 is 40
Maak van vijftig nú het nieuwe veertig, want zó voel ik me, sterker nog ik voel me fitter dan toen ik veertig was.! Bovendien álles is beter dan die hatelijke vijftig. Want ik haat vijftig. Ik wil het gewoon niet.! Ik wil verdomme jong zijn! Stappen, reizen en iedere dag naar de sportschool zodat ik een wasbordje krijg en dat die jonge meiden in veel te strakke broekjes mijn leeftijd nooit zullen raden. Dat wil ik! Of toch niet? Het zal een sneue vertoning worden denk ik, mij zo krampachtig jong proberen te zien zijn.
Vijftig: Vijf Nul, het klinkt als een kansloos verloren wedstrijd. Maar wat doe je eraan? Niks. Ik laat het los. Ik ga het ánders doen.! Dit jaar verkoop ik m’n motor en ga ik voor het eerst van mijn leven trouwen, met mijn allerliefste liefde. Op mijn vijftigste! Kak aan die vreselijkste mijlpaal! Dit wordt mijn Big Five!
