GolfVrouws nieuwe columnist Hans Ruggenberg

‘Ik ben een vreemde eend in de bijt, maar die rol past mij goed’

Oh la la – we hebben nu voor GolfVrouw een wel heel interessante golfman aan de haak geslagen. Dé golfjournalist van de grootste krant van Nederland. Die maar wat graag lastige vragen stelt, zeker als dat een lekker verhaal oplevert. En dat gaat hij binnenkort ook voor GolfVrouw doen. Zie hier: Hans Ruggenberg. Onze nieuwe columnist. “Het boeit mij niet zo wat anderen van mij vinden.”

Hij is niet bang om tegen heilige huisjes aan te schoppen. Neemt geen blad voor de mond. Hans Ruggenberg is sportjournalist van de Telegraaf en schrijft al bijna 20 jaar over golf. Ongemakkelijke vragen bestaan volgens Hans niet, net zo min als domme vragen. Als hij iets wil weten, dan vraagt hij net zo lang door tot hij tevreden is. Gevoelig onderwerp of niet. “Het boeit mij niet zo wat anderen van mij vinden.”

Elke keer een nieuw avontuur

Hans is ook iemand wiens hart sneller gaat kloppen als hij elk jaar naar The Masters, de Ryder Cup of een ander toernooi gaat. Want, zoals hij het zelf zegt: “Het is de combinatie van alles wat daar gebeurt. De keiharde competitie tussen de spelers. De pieken en dalen die zij doormaken. Die traditie van dat groene jasje. De historie van de baan, het toernooi, de voormalige kampioenen. De sfeer in het clubhuis. Of die ene man of vrouw in het publiek waar je mee in gesprek raakt en je terloops een schitterend verhaal vertelt. Op het eerste gezicht zou je denken: het is elk jaar hetzelfde. Maar dat is het niet. Het is elke keer een nieuw avontuur.”

Eerste keer

Zijn eerste keer? Dat was in Amerika. De Tavistock Cup, op Isleworth, Florida. Even voor de duidelijkheid: we hebben het hier over golf, en Hans’ eerste golftoernooi ooit als Telegraaf-verslaggever.
“En wat voor een! Dat was in 2005”, blikt Hans terug. Het was de periode van de hoogtijdagen van de profcarrière van Maarten Lafeber, die in 2003 het Dutch Open had gewonnen. Zijn carrière zat in de lift; hij werd gezien als een van de beste golfers en ballstrikers op de Europese Tour. Lafeber verhuisde naar Florida, waar hij een huis op Lake Nona kocht – het golfresort waar de toenmalige ‘groten der aarde’ trainden, zoals Henrik Stenson en Annika Sörenstam. “Daardoor kreeg Lafeber ook een uitnodiging voor de Tavistock Cup, een informeel, besloten, maar prestigieus clubkampioenschap tussen Lake Nona en Isleworth. Met de nadruk op prestigieus, want Isleworth was de homecourse van Tiger Woods, en Woods zelf deed ook mee. Reden genoeg dus voor de Nederlandse pers om groots uit te pakken.”

Tiger Woods voor je neus

“Bizar was het, als ik erover nadenk”, blikt Hans terug. “Tiger Woods die zo vlak voor je neus ballen slaat en ontspannen staat te praten met omstanders. Geen touwen of drankhekken langs de fairways. Het was een besloten feestje met maar weinig toeschouwers. Ja – een paar Nederlandse journalisten waren er. En ik. Zoals gezegd was dit mijn allereerste kennismaking met golf. En ik maar denken dat dit normaal was.”

Bijna altijd op reis

Nederland telt een aantal golfjournalisten, maar Hans is de enige die bijna overal live bij is. Of er nu Nederlandse spelers zijn of niet. Hans reist de wereld rond, is meer dan de helft van het jaar op reis en heeft meer toernooien en golfbanen bezocht dan welke andere Nederlandse golfjournalist dan ook. Bewijzen daarvan liggen verspreid door zijn huis in Delft: perskaarten, souvenirs, kleding, unieke Masters-memorabilia en merchandise van andere majors.

20 jaar geleden gestart, nooit meer gestopt

“Ik doe dit werk al bijna 20 jaar. Naast golf ben ik de wielerjournalist van de Telegraaf, dus als ik niet voor golf op pad ben, dan sta ik ergens op de wereld naast een wielerparcours. Ik zou niet anders willen. Toen ik journalistiek ging studeren, wist ik al dat ik sportjournalist wilde worden. Ik ging stage lopen bij Telesport, de sportredactie van de Telegraaf. Toen ik daar later met m’n officiële baan startte, kwam golf vrij. Ik zei tegen mijn toenmalige chef sportredactie: dat wil ik wel doen. En ik ben nooit meer gestopt.”

Vreemde eend in de bijt

“Heel eerlijk? Ik was in het begin niet wild van golf. Net als vele anderen had ik daar toch een beeld bij: elitair, kakkers. Dat vind ik overigens nog steeds. Niet iedereen natuurlijk. Maar ik kom toch nog steeds veel mensen tegen in dit wereldje die uit de hoogte doen. Vooral bij de traditionele clubs. En dan denk ik – doe even normaal.

In golf was ik een vreemde eend in de bijt, en dat ben ik eigenlijk nog steeds. Maar ik heb er geen last van. Integendeel – die rol past mij juist goed. Als dat zo uitkomt ga ik graag tegen de stroom in. In golf is dat nog steeds hard nodig.”

Het conservatieve moet eruit

Ondanks dat is de golfsport in de loop der jaren wel wat veranderd, vindt Hans. “Je ziet dat golf is doorgedrongen tot meer lagen in de maatschappij. Maar dat elitaire en conservatieve is er nog steeds. Vooral op de traditionele clubs. Kinderen worden geweerd, want oudere leden vinden kinderen maar lastig en lawaaierig. Dat vind ik wel een probleem ja.”

“Wil je de sport groter en aantrekkelijker maken? Dan moet het conservatieve eruit. Maar je ziet ook dat generatie op generatie deze fout maakt, en niemand die ze in die kringen corrigeert. Mensen houden elkaar de hand boven het hoofd, en zo houd je alles in stand.”

Ander type golfer

“Ik was een tijdje hoopvol dat golf echt een andere weg zou inslaan. Zie de ontwikkelingen die bijvoorbeeld het KLM Open doormaakt met de Beat The Pro hole en al dat publiek dat daar staat te juichen. Of toernooien zoals in Amerika, waar muziek wordt gedraaid, je op zo’n hole lawaai mag maken en met bier mag gooien. Of zie spelers als Joost Luiten en Anne van Dam voorop. Voor mij vertegenwoordigen zij echt een andere generatie, een ander type golfer. Maar ja – dan moeten er wel opvolgers zijn. En dan kom je weer uit bij jeugd – die niet goed voet aan de grond krijgt op de clubs.”

Achilleshiel

Dan nog maar zo’n achilleshiel van de golfwereld: vrouwen. Achilleshiel? Jazeker. Want, te weinig, ondervertegenwoordigd, zwaar onderbetaald, onderschat en stereotypering in de media. Ja Hans – jij ook. Lazen we onlangs niet een kop boven een artikel van jouw hand – iets met Golfbabe Nelly Korda? 

Lachend: “Het zijn toch headlines die uitnodigen tot lezen en De Telegraaf is een medium dat wegen moet vinden om geld te verdienen met abonnees. Wij kunnen niet zoals de NOS onze hand ophouden voor staatsgeld en dus moet je steeds meer kijken waarmee je scoort. Maar je hebt natuurlijk gelijk. Vrouwengolf wordt ondergewaardeerd. En als het bij ons in the picture staat, dan wel op een bepaalde manier. Het gaat over de sport, maar ook over wat daar omheen gebeurt.”

Andere invalshoek

Nou wil het toeval dat juist dat een specialiteit is van Hans. “Ik erger me altijd kapot aan de standaard vragen die journalisten stellen aan golfers. Doodsaai en voorspelbaar. Wat interesseert het mij of mijn lezer welke club ’Pietje’ op hole x sloeg vanaf de fairway? En dan krijg je dus ook saaie en voorspelbare antwoorden, zoals: een ijzer 7. Lekker belangrijk. Natuurlijk volg ik de wedstrijd, maar ik zoek tegelijkertijd altijd naar een andere invalshoek. Die beslissende up & down vanuit de bunker of die winnende putt gaf de doorslag. Maar wat gebeurde er buiten de touwen? Wie van de familie of het gezin stonden erbij en keken ernaar? Wie – behalve de winnaar – barstte in tranen uit en wat zit daar achter? Dat zijn de dingen die een verhaal kleur geven. En wat ik de komende tijd voor GolfVrouw ga doen. Hoe ziet het leven op de tour eruit? Wat maken we mee en wat zien we allemaal, maar vooral: wat zien we niet? Ik ga de verhalen vertellen áchter het verhaal.”