Mijn allereerste golfwedstrijd ( en hoe mijn vriend groen zag van afgunst)
Vorig jaar september vroeg mijn vriend JP of ik misschien een keertje een golfles wilde nemen. Om eens te ontdekken wat hij er al vijfendertig jaar nou zo leuk aan vond. Dat deed ik. Met name omdat hij mij beloofde dat we na afloop in het clubhuis wat zouden gaan eten. Ik raakte na één les al verslaafd. Elk moment dat ik naar de golfbaan kon om te oefenen, greep ik aan. Ik ontdekte dat ik alles los kon laten met een club in mijn handen. Geen deadlines. Geen heimwee naar mijn in Dubai wonende dochter. Geen stress. Geen depressieve gedachtes waar ik normaal gesproken mee kamp bij het vallen van de bladeren. Het was ik, mijn club en de bal. En toen kwam corona. Vanaf maart werd alles anders. Waar ik normaal gesproken heen en weer ren, met de trein reis voor mijn werk, mensen spreek, verhalen schrijf, mijn geliefden ontvang, alles werd stil. Zelfs golfen werd verboden. De hele wereld stond in vlam. Corona hield ons in een angstgreep.
Langzaam maar zeker versoepelden de maatregelen en leek alles weer een beetje normáál te worden. Op mijn verjaardag op 8 mei had JP een verrassing voor mij. Hij nam mij mee naar de golfbaan. Alle angst, stress en het verdriet van de afgelopen maanden gleden langzaam van me af. Het was ik, mijn club en de bal. Vóór Corona leek alles zo vanzelfsprekend, nu was alles anders. Waar ik eerst golf zag als iets ‘leuks’ om mijzelf te ontspannen, werd ik nu zelfs fanatiek. Afgelopen zomer gingen we niet naar het strand. We gingen niet een weekendje weg. We bleven thuis. Of we gingen naar de golfbaan. Er daalde weer rust in mijn hoofd. Er dwarrelden weer verhalen in mijn hoofd. Elke keer als ik thuiskwam, vonden mijn vingers de weg naar het toetsenbord weer terug.
En toen was daar dat telefoontje. Van Marloes. Of ik mee wilde doen aan ZakenGolfVrouw 2020, een zakengolftoernooi/netwerkdag, georganiseerd door Golfvrouw.nl en LaPeek.com. Een dag voor en door vrouwen. Op The International. Ik zou worden gesponsord door J.Lindeberg. Sprong ik een gat in de lucht? Schreeuwde ik het uit van blijdschap? Riep ik het van de daken? Nope. Ik hing op. JP staarde mij vol ongeloof aan. ‘Werd jij nou zonet uitgenodigd voor een golftoernooi?’ Ik antwoordde ja, maar dat ik natuurlijk niet ging. Ik had mijn GVB nog niet, ik had nog nooit een wedstrijd gespeeld en was ik een zakenvrouw? Nee toch? JP keek me vreemd aan. ‘Miriam. Wacht. Waar is dat golftoernooi?’ Ik dacht diep na. Op de National of zoiets? Bij Badhoevedorp? JP liet zijn hoofd in zijn handen vallen en kreunde: ‘Dat méén je niet. The International. Jij wordt uitgenodigd voor een toernooi op The International, één van de mooiste banen van Nederland en jij slaat dat af?’ Ik piepte dat ik ook nog zou worden gesponsord door J. Lindeberg. Hij keek op en zei: ‘Jij gaat! Je bent gestoord als je dat aanbod afslaat.’ Ik mailde, met angst en beven weliswaar, Marloes. ‘Ok. Ik kom’. Ik wist toen nog niet wat ik nu wel weet.
Dat de entree van The International spectaculair was, bijvoorbeeld. Dat er een soort van butler op mij af kwam lopen toen ik mijn autootje parkeerde, met de vraag of ik hulp nodig had. Dat ik bij binnenkomst in een hal zou komen te staan met allemaal enthousiaste vrouwen wiens temperatuur door een vrolijke Marloes werd opgemeten. Dat we keurig op anderhalve meter aan een tafel kwamen te zitten in het mooiste clubhuis ooit. Dat we onze eigen locker met eigen naamplaatje kregen toegewezen in de kleedkamer. Dat die locker volgestouwd was met cadeautjes. Ik noem een: Giftcard van Jumbo Golf, een paraplu van J. Lindeberg, een dopperfles van Golfvrouw.nl en LaPeek.com, een prachtige roman van LINDA.nl. Dat we een onwijs leuke, boeiende lezing kregen van Barbara Peek van laPeek.com over hoe je het beste een idee kon pitchen. Ik ontdekte hoe leuk het was om mee te doen aan een wedstrijd in een flight met onwijs leuke vrouwen, die elkaar eerst niet kenden. Wat voor type persoonlijkheid ik had via Talenttester. Hoe gezellig we het met elkaar kunnen hebben onder het genot van een drankje en een hapje. Ik ontdekte met name hoeveel leuke vrouwen er rondlopen in Nederland die golfen. Maar vooral ontdekte ik dat wanneer iets onwijs goed wordt georganiseerd, het tot iets zou leiden wat ik nooit had kunnen vermoeden. Namelijk dat dit voor mij de allerleukste dag van 2020 zou gaan worden. Want dat werd het. En aan alle enthousiaste reacties van iedereen te horen? Niet alleen voor mij.
