Van Mexico tot India naar huis
Mijn leven bestaat uit reizen van golfbaan naar golfbaan, van Rotterdam – Zandvoort tot Azië – Amerika. Het vliegtuig instappen om Joost te suppoorten maar vooral om samen te zijn. Het komt bijna nooit voor om de cultuur van een land of stad te proeven.
Al dat reizen is leuk maar soms wordt het mij zelfs te veel en kan ik niet wachten om heerlijk thuis Nederlandse gewoontes te hebben. Vooral wanneer Joost en ik samen thuis zijn, is het fijn om na mijn werkdag en zijn trainingen heerlijk samen op de bank te ploffen en tv te kijken. Nu zit hij gedwongen thuis en dat voelt het toch even anders.
Pols
Zoals jullie misschien al gehoord hebben, heeft Joost een polsblessure opgelopen in de week na zijn winst in Oman. Die week thuis heeft hij in de kou vanaf bevroren matten getraind waarbij hij zijn pols heeft overbelast. Snel naar de warmte in Mexico gevlogen om het WGC te spelen om te hopen dat het beter zou worden.
Mijn vader gaat mee!
Joost en ik zouden een paar dagen eerder naar India vliegen zodat hij daar kon trainen en ik New Delhi kon ontdekken. Dit verliep even anders vanwege Joost zijn last minute toelating van het WGC in Mexico. De vluchten voor India waren al geboekt en ik wilde eigenlijk wel graag mijn eerste keer India beleven. Door Joost zijn geannuleerde ticket was er een plekje in het vliegtuig vrijgekomen. Samen met mijn vader ben ik naar India gevlogen en hebben wij de toerist uithangen. In drie dagen hebben we alles in en rondom Delhi gezien. We zijn naar de Taj Mahal, tempels en de oude stad geweest. We hebben onze ogen uitgekeken, het is een totaal andere wereld met koeien die op straat lopen en gezinnen die in een vuilnisbelt op een rotonde wonen. Niet alleen Delhi was een ervaring maar ook zeker de golfbaan. Bunkers van 5 meter diep, greens met hoogteverschillen van 2 meter en hole 17 waar alleen al aan € 3.000.000 aan stenen liggen. De oprichter van de baan wilt de moeilijkste golfbaan ter wereld maken. Hij is al goed op weg, want er zijn verschillende golfers uit het toernooi gestapt omdat ze zelfs de fairway vanaf de tee niet konden halen. Op z’n moment zie je een duidelijk verschil tussen de jongens die in de top 100 van de wereld staan en die moeten vechten voor hun tourkaart.
Om aan te geven hoe bijzonder de omstandigheden waren, hadden ze de starttijden 3 uur vervroegd zodat de hoofdsponsor op tijd bij een bruiloft van een vriend kon zijn.
Wat nu? Weer die pols.
Door de 24 uur durende reis van Mexico naar India werd Joost zijn pols alleen maar erger en erger. Zijn gedachtes gingen terug naar 2009 waar hij 1,5 jaar niet kon spelen i.v.m. een operatie aan dezelfde pols. Van ijsklontjes uit de minibar tot een warm bad hebben we in India alles geprobeerd om de pijn te onderdrukken. Zelfs is de fysio een paar keer in de avond laat nog naar onze hotelkamer gekomen om zijn pols te behandelen.
Thuis aangekomen hebben we samen met het medisch team met pijn en moeite besloten om niet naar de WGC Matchplay in Austin, Amerika te gaan om eerst zijn pols rust te geven. Dit toernooi was de enige mogelijkheid om zich te kwalificeren voor de Masters.
Een topsporter thuis: dan maar zijn tweede hobby!
Blessures zijn natuurlijk altijd vervelend, maar als topsporter zoek je het randje op van wat het lichaam aankan en dus hoort dit er soms ook bij. Het enige positieve aan deze blessure is dat hij nu tijd heeft om zijn hobby’s te beoefenen. Koken is daar 1 van. Mijn keukenprinsje zet elke avond heerlijke gerechten voor me op tafel. Dat vind ik natuurlijk wel erg fijn. Er is altijd nog hoop voor een nieuwe carrière, koken met Joost.
Volg GolfVrouw op Instagram en Facebook voor meer inside pics #GolfVrouw
