Golfles met ballen
Om wat extra ballen in het mandje te doen, werkte ik sinds kort ook online aan mijn golfskills. Reuze handig voor als je wat langer in de trein zit. En dat was afgelopen week precies het geval.
Zo’n stiltecoupé zou mijn concentratievermogen vast ten goede komen, dus ik veroverde een plekje aan het raam. Allereerst moest ik mijn laptop verbinden met wifi-in-de-trein. Instellingen > wifi, et voilà. Ook verschenen daar mijn reisgenoten in beeld. Hallo iPad van Ester en Rob Lumia 7633. Verder was er nog de iPhone van Elles. Het wordt al met al helemaal niet onpersoonlijker in dit digitale tijdperk, integendeel. Kwestie van tijd voor je wifi-netwerken in beeld krijgt zoals: Double Eagle-John wacht op je bij de 19e hole, of Peter38 wil graag een balletje met je slaan.
Het kostte me moeite om mijn aandacht terug te dirigeren van Peter en zijn ballen naar de online-les ‘chip op de stip’. Dat twee dames achter mij het stilte-principe volkomen gemist hadden, hielp ook niet bepaald. Na een paar minuten gewauwel stond een meneer voor mij abrupt op: ‘Dames, weten jullie wel dat je in een stiltecoupé zit?’. Zijn strenge woorden galmden door de coupé en je kon een speld horen vallen. Daar hadden iPad-Ester en iPhone-Elles niet van terug. Ik durfde mijn in cellofaan verpakte croissantje niet meer uit te pakken.
Toch konden de virtuele ballen me maar matig boeien. Het aanhoudende gekuch op de achtergrond werkte ook niet mee. Achter mij stond een dame op. Ze wendde zich tot de strenge, kuchende man: ‘Meneer, weet u wel dat u in een stiltecoupé zit?’ Rob Lumia 7633 bleef er bijkans in. Zo blijkt maar weer: karma is a bitch. En golfles neem ik voortaan gewoon weer 1.0 op de golfbaan. Zonder wifi of gekuch, maar met echte ballen.
