Driving distance porno

Lang, langer, langst. Golfers zijn vandaag de dag geobsedeerd door maar een ding: lengte. Het is je reinste driving distance porno.

Sinds een jaar of negen, eigenlijk sinds ik me voor het eerst op Twitter begaf, ben ik een trouwe volger van golf-fitness. TPI (Titleist Performance Institute) was een van de eersten die ik volgde. Zo fijn: filmpjes kijken van eenvoudige oefeningen, voor elk lichaamsdeel, met op de achtergrond een diepe stem die alles helder uitgelegt. Sinds TPI is er een heel leger aan fitness instructeurs dat zich op de golfmarkt heeft begeven. En waar de nadruk eerst vooral lag op blessurepreventie, souplesse en stabiliteit, zag ik de afgelopen jaren steeds meer golfers met steeds zwaardere gewichten deadliften en squatten.

Van de week verscheen voor de zoveelste keer een filmpje in mijn tijdlijn van een zeventig-plusser die zichzelf aan een rekstok optrekt – kin boven de stang, en dan niet een keer, maar minimaal vier keer. ‘Als je dat niet kan, dan ben je ofwel niet sterk genoeg, of er is iets fysiek mis met je’, aldus de voice-over. (Ik heb het diezelfde middag nog aan de trap in de gang geprobeerd, maar ik kan het dus niet.)

Enfin – golf en fitness zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden geraakt. Tiger Woods is er ooit mee begonnen, en er is sindsdien geen enkele zichzelf respecterende golfer meer die niet in het krachthonk staat. Vanwege al die spierballen en een mooi sixpack natuurlijk, maar meer kracht betekent vooral een hogere swingsnelheid, en dat betekent weer dat je de bal verder slaat.

Mijn pro vertelde me laatst dat, bij het opleiden van jeugd, de ontwikkeling van de swingsnelheid vóór accuratesse gaat. Eerst snel, hard en ver leren slaan dus, en daarna pas iets doen aan de richting. Toen ik dat hoorde, voelde ik me ineens heel oud.

Van alle statistieken die de professionele tours overal ter wereld bijhouden, zijn die van Driving Distance en Swing Speed de populairsten. Je kunt nog zo’n goede chipper zijn, dodelijk zijn met je pitches, elke putt vanaf 2 meter standaard holen, maar als je driving distance niet de 300 meter aantikt, dan ben je veroordeeld tot de anonieme middenmoot. In elk geval op social media.

Zo gaat dat in elk geval bij de mannen. Maar de vrouwen kunnen er ook wat van. Zelf moet ik toegeven dat ik mij nog steeds bijna dagelijks kan verlekkeren aan dat ene viral swingfilmpje van Anne van Dam, waar miljoenen anderen zich ook aan hebben verlustigd. Die fantastische swing, perfecte posities, hoge snelheid, en ook die afstand waar de meeste vrouwen alleen maar van kunnen dromen. Het leverde Anne instant roem op, wereldwijd. Meg Ryan zou zeggen: I’ll have what she’s having.

En toch. Lengte is lekker, maar als je die niet hebt – een kwaal waar veel vrouwen last van hebben – dan zul je toch elders creatief moeten zijn. Te beginnen vanaf 100 meter. Een open deur, maar echt, het werkt. Ik zie het keer op keer – en ik loop al een poosje mee. Mijn laatste rondje –nog vóór de lockdown – ging zo: Vanaf de tee sloeg ik mijn bal telkens een stuk verder dan die van mijn medespeler. (Héérlijk!) Maar feitelijk had ik er geen bal aan. Binnen de 100 meter was niet ik, maar zij tamelijk dodelijk. Alles raak, scherp, dichtbij de vlag, elke putt binnen de 2,5 meter ging erin. Daar sta je dan, met je best-wel-verre-drives. Heerlijk, maar je hebt er geen bal aan.

Ben jij (ook) een longhitter, ben je gemiddeld of heb je geen idee? Een staatje. Niet wetenschappelijk, dit is een leidraad. Je hebt er geen bal aan, maar ‘t is toch leuk om te weten.