Boerenjongens
De enige mannelijke columnist van GolfVrouw, Patrick Mahn, is terug van weggeweest. Waar hij was? Gewoon, ergens. Druk met z’n bruiloft. En met het verwerken ervan. Dus vandaag even geen golf.
Dat een bruiloft je niet in de kouwe kleren gaat zitten weet ik inmiddels ook. Het ja-woord was eruit voor ik het wist en de rit naar huis duurde slechts 5 minuten.
Alle uitgenodigde vrienden en familie zaten bij ons thuis opgelijnd en opgewarmd te wachten. Zo was het gepland en zó wilden we het graag; geen gedoe op het stadhuis, gauw naar huis voor het vervolg in een receptie-achtig format.
Vooraf, bij de uitnodigingen, was iedereen ‘verboden’ cadeaus en of enveloppen mee te nemen. Gewoon omdat we genoeg hebben en waarom zou je iedereen de winkels in jagen voor iets ‘overbodigs’, terwijl je komst, voor ons, al zoveel waard is.
Je kunt namelijk aan mijn gezicht aflezen of een cadeau wel of niet in de smaak valt en díe gênante momenten wilde ik de gever en mijzelf besparen. Dát waren de regels. Eigenlijk heel simpel.
Ik heb geen idee meer wie ik allemaal zag en begroet heb. Dat m’n hersenen dit blije geweld niet aankonden, heb ik nooit geweten. Tientallen handen, kussen, knuffels (voor de ongeruste lezer: dit alles was pre-Corona), felicitaties en dus ook ingepakte dingen wisselden elkaar af. Ik registreerde bijna niks meer. Voor we het wisten stonden we voor de bruidstaart. 4 Etages cake met slagroom waren klaar om, door twee handen aan één mes, aangesneden te worden. De eerste hap kreeg ik gevoerd van m’n vrouw. De specifieke smaak en geur van boerenjongens maakte me blij.
Toen het feest voorbij was en de troep langzaam in vuilniszakken zat, kreeg ik mijn overzicht terug. Tussen de vele bloemen en planten zag ik een shampoofles fier rechtop staan en dacht maar aan één ding: lekker douchen en naar bed. Ik kneep in de fles en rook een combinatie van boerenjongens en bitterkoekjes. Mmm, nieuw? Maar ná die taart was t geen vreemde geur voor me. Het leek een thema die ik meenam onder de douche, alsof de maker van de taart ons deze geursmaak nog weken wilde meegeven. Goed gedaan, dacht ik nog. Hier is over nagedacht. Deze fles gaat de komende weken met mij onder de douche.
Drie dagen later wordt Sjonny, onze baby-naakthond door een vriendin opgehaald omdat wij op huwelijksreis gaan. We kennen haar als groot kenner van naakthonden en zodoende geven we onze pup ook aan haar mee. Ze was ook op de bruiloft en vroeg terloops hoe we het pakket vonden en of we de shampoo al geprobeerd hebben?
Ik, enthousiast: ‘Jazeker, diezelfde avond nog en eigenlijk iedere dag wel sindsdien, heerlijk. Die boerenjongens geur was ècht geweldig, en rook precies als de taart.’
‘Nou,’ zei ze, met een tevreden gezicht, ‘Ik dacht, als jullie niks willen hebben, dan neem ik wel een lekkere shampoo voor Sjonnie mee.’